Άσπρες Μέρες – το ζητούμενο.

Αφετηρία: Λέει κάποιος ανθέλληνας, πολύ πιθανόν γραικύλος, «Εγώ δεν νιώθω Έλληνας, είμασταν 400 χρόνια κάτω από τους Τούρκους και έτσι πιστεύω πως είμαι και Τούρκος».

Λάβεται Θέσεις: Καταρχήν το έθνος είναι πρωτίστως κοινωνικό φαινόμενο. Σε αυτό συμβάλουν ανάμεσα σε άλλα η ιστορία, η γλώσσα, οι αξίες, τα ήθη και τα έθιμα.
Πέραν τούτου, διαβάζοντας από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, εκδοτικής Αθηνών στο τόμο περί Τουρκοκρατίας, που έχει τους νόμους; Στη περίοδο της Τουρκοκρατίας, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι Οθωμανοί τούρκοι για να έχουν είς το διηνεκές, ραγιάδες (re aya) δούλους δηλαδή, επέβαλαν τον κανόνα της ενδογαμίας. (διαβάστε dhimmi από το σύστημα millet της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όχι γενικώς των Αράβων).

Έτοιμοι; Τί είναι αυτό; Δηλαδή, ένας χριστιανός μπορούσε να κάνει παιδιά μόνο με χριστιανή. Εάν ένας χριστιανός έκανε παιδιά με τουρκάλα, δηλαδή με μουσουλμάνα, η ποινή ήταν θάνατος, τον θανατώνανε. Και αυτόν και αυτήν. Ως συνέπεια αυτών των νόμων όσοι σήμερα λεγόμαστε Έλληνες είμαστε απόγονοι μόνον αυτών που δέν έγιναν Τούρκοι, των χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Μπρός: Μία χριστιανή εάν έκανε παιδιά με τούρκο, τα παιδιά ήταν υποχρεωτικά μουσουλμάνοι, αφήνουμε πίσω το σύστημα Devşirme- το λεγώμε και φόρο αίματος γιατί είναι αυτονόητο. Όλα τα παιδιά που προέκυψαν από Τούρκο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, σαν τούρκοι πλέον, έχουν πάει στη σημερινή τουρκία με την ανταλαγή των πληθυσμών, γιατί η ανταλλαγή έγινε βάση θρησκεύματος. Τέλος το ίδιο σύστημα έλεγε; Ένας μουσουλμάνος τούρκος δεν μπορούσε ποτέ να γίνει χριστιανός, η ποινή ήταν θάνατος.

Συνοπτικά
Τούρκοι δεν είμαστε. Αυτό είναι σίγουρο. Ακριβώς το αντίθετο. Υπάρχουν Τούρκοι που κατάγονται από Έλληνες, όπως τούρκοι σήμερα που κατάγονται από σλαύβους κτλ. Όταν λέμε, πως εμείς οι Έλληνες, έχουμε το ίδιο αίμα με τους προγόνους μας, σαφώς και εννοείται πώς: κατά πλειοψηφία σε όλους τους αιώνες, το κυρίαρχο ρεύμα σε αυτή την κοσμογονιά με οποιεσδήποτε τυχόν επιμειξίες που διέφυγαν ίσως από τις αρχές των κατακτητών οθωμανών, παρέμεινε πάντοτε το Ελληνικό. –Εάν είναι να μιλήσουμε για άλλες περιόδους μπορούμε αλλά ας μήν ξεχνάμε την αφετηρία-. Γιατί εάν δεν ήταν το Ελληνικό ρεύμα το κυρίαρχο, σήμερα, δεν θα μιλάγαμε Ελληνικά, σήμερα δεν θα είχαμε ήθη και έθιμα που παραπέμπουν στον αρχαίο πολιτισμό μας, δέν θα είχαμε παροιμίες, ούτε ρητά, ούτε ακόμη και αυτό το δαιμόνιο της αυτοκαταστροφής.

Σε αυτό το σημείο ο γραικύλος σηκώνεται από την θέση του και με μένος αφού δεν μπορεί να παρουσιάσει σοβαρό επιχείρημα, αρθρώνει μία λέξη μπανάλ, αυτά που του μάθανε να παπαγαλίζει.

-Φασισμός! φωνάζει ο γραικύλος, αυτό είναι φασισμός! «Γεννήθηκα σε αυτό το τόπο και γιαυτό μιλάω ελληνικά» συνεχίζει.

Μόνο για γέλωτα. Πρίν απο σένα, και εμπειρικά το διαπιστώνεις και σύ, ότι αυτός ο τόπος μιλάει Ελληνικά από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα. Αυτό είναι πραγματικότητα. Εάν εννοείς πως πραγματικότητα σημαίνει φασισμός, τότε εντάξει.

Το Ελληνικό ρεύμα παρέμεινε καλώς ή κακώς, κυρίαρχο. Ας εξηγήσω,
Διαβάζοντας Πλούταρχο, για το βίο του Περικλέους.

Μέσα από το αρχαίο κείμενο, θα ξεδιπλωθεί η περιγραφή του Πλουτάρχου για το πώς ο Περικλής, χώρισε το στράτευμα κατά την αποστασία της Σάμου (περί το 440 π.Χ).

«Το στράτευμα το χώρισε σε 8 λόχους γιατί ήθελε να κρατήσει μακρά πολιορκία και να μείνει το ηθικό των ανδρών ψηλά. Κάθε αρχή της βδομάδας οι 8 λοχαγοί μαζευόντουσαν στην σκηνή και τραβούσαν ένα κλήρο. Υπήρχαν 8 κλήροι, 7 μαύροι και ένας λευκός.
Όποιος λοχαγός έπαιρνε το λευκό κλήρο, το στράτευμα του έπαιρνε άδεια για μία βδομάδα». Δηλαδή το 1/8 του στρατεύματος το κρατούσε μονίμως σε εφεδρία.

Και σχολιάζει ο Πλούταρχος στο αρχαίο κείμενο (1ο αίωνα μ.Χ), «φαίνεται πως από αυτή την πράξη του Περικλέους προέρχεται η φράση στις μέρες μας: «Πότε θα δούμε μια άσπρη μέρα;»

Αν πάς σε ένα βρετανό και του πείς “Will we see a white day?” θα νομίσει πως είσαι τρελλός. Εάν όμως πάς στο πιό απόμακρο χωριό του Ελληνισμού και πείς:

«Γιαγιά, θα δούμε μια άσπρη μέρα;»

αμέσως θα καταλάβει τι εννοείς. Δέν ξέρει η γιαγιά ότι ξεκίνησε από τη πράξη του Περικλή κατά την αποστασία της Σάμου επειδή άσπρος κλήρος σήμαινε άδεια από τον πόλεμο, το λέει η γιαγιά όμως, από γενεά σε γενεά.

Δηλαδή, απλά, δέν διεκόπει η αλληλουχία των γενεών, η αλληλουχία των Ελλήνων. Απλά κουτσουρεύτηκε με δράση γραικύλων και ανθέλληνων όπως σωστά αλλά μερικώς περιγράφει ο καθηγητής Κωνσταντίνος Π. Ρωμανός στο άριστο κειμενό του «Ο Ελληνικός Ανθελληνισμός» . Και συνεχίζει να κουτσουρεύεται αφού ο γραικυλισμός και ο ανθελληνισμός είναι σήμερα “main stream”, ονομάζεται τάχατες «πρόοδος». Είναι προοδευτικός θα πούνε, με την ίδια τακτική/στρατηγική που οι αμερικανοί έλεγαν/λέγουν πως «ελευθέρωσαν τους Αφγανούς» ή πως το 1974 δεν ήταν εισβολή λένε οι τούρκοι αλλά «ειρηνική επιχείρηση» .

Οι σημερινοί τούρκοι μαθαίνουν στα βιβλία της ιστορίας τους από ευτράπελες μέχρι κωμικοτραγικές διηγήσεις. Λένε, η κύπρος ανήκε στους Βενετούς, από αυτούς κατακτήσαμε την Κύπρο. Και οι Βενετοί με την σειρά τους από τους φράγκους κατέκτησαν την Κύπρο. Οι Βυζαντινοί δεν ήταν Έλληνες αλλά κατα βάση Ιταλοί άρα από που ζητά ο Ελληνισμός δικαιώματα στην Κύπρο; Το πρόβλημα είναι εκεί και θα συνεχίσει να είναι όσο και εάν στρουθοκαμηλίζουμε. Αυτό όμως που εύκολα μπορούμε να κάνουμε, είναι να σταματίσουμε να αυτοκαταστρεφόμαστε. Το αλεξίσφαιρο σακάκι δεν αποτελεί προστασία όταν η σφαίρα έρχεται από μέσα.

Έτσι ο καθένας από εμάς έχει υποχρέωση να μελετά την ιστορία του γιατί στη ζωή θα ακούσει απεριόριστα έντονη προπαγάνδα, αλλά και συνάμα θα του δωθούν πολλές ευκαιρίες να υποστηρίξει την πραγματικότητα.